بررسی تأثیر نانوذرات اکسیدآهن و روی بر بافت کبد و عضله در ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss)

با توجه به تولید روز افزون نانو ذرات روی و اکسید آهن و کاربرد های مفید آنها در سیستم های بیولوژیک، تاکنون مطالعات کمی در زمینه اثرات جانبی این مواد بر بدن جانداران صورت گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تغذیه ای نانو ذرات روی و اکسید آهن بر بافت های کبد و عضله ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchusmykiss) بود. برای این منظور تعداد 420 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان (با میانگین وزن اولیه 7/4±45 گرم) از یکی از مزارع پرورش ماهی تهیه و بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شدند. بلافاصله ماهیان ضد عفونی و به مدت 10 روز با شرایط آزمایشگاهی سازش یافتند. سپس ماهیان به صورت تصادفی به هفت گروه تقسیم شدند، گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و سایر گروه ها به ترتیب مقادیر 10، 50 و 100 میکرو گرم از نانو ذرات روی و اکسید آهن را در هر گرم غذا به مدت 60 روز دریافت کردند. جهت بررسی های بافتی نمونه برداری در روز های صفر، 30، 60 و 75 (15 روز پس از قطع تغذیه با نانوذرات) انجام شد. نتایج حاصل از مطالعه بافت کبد و عضله با رنگ آمیزی هماتوکسیلین_ائوزین در گروه هایی که نانو ذرات روی و اکسید آهن را دریافت کرده بودند نشان دهنده آسیب های جدی در هپاتوسیت های کبدی از جمله: لیپیدوز، التهاب و بر هم ریختن نظم لبول کبدی بود. با توجه به نتایج موجود می توان نتیجه گرفت که کاربرد نانوذرات روی و اکسید آهن در شرایط in vivo حتی در مقادیر کم در کبد اثرات سوء بافتی دارند در حالیکه سبب بهبود شاخص های رشد قزل آلای رنگین کمان می شوند.